styczeń 2022 – Henryków sentymentalnie

01/31/202202/04/2022

Spotkanie w Ziębicach

Ostatnie przed pandemią Covid-19 spotkanie Henrykusów odbyło się w kwietniu 2019 r. w Ziębicach. Jego organizatorem był Zenon Kowalczyk, absolwent PSNR z lat 1972- 74 zamieszkały w Sochaczewie.

Do udziału w spotkaniu Zenek zaprosił kolegów ze swojego rocznika, a także rocznik młodszych, którzy byli z nim w Henrykowie przez cały rok szkolny 1973/74. Organizator nie zapomniał także o swoim wychowawcy, Janie Tetlaku, który mieszka niedaleko Ziębic.

Główne części programu czyli integracja przy stole, cieszenie się własną obecnością w gronie Henrykusów, wspomnienia sprzed lat i nocleg odbywały się w Ziębicach. Był też wyjazd w teren, do Henrykowa i Muszkowic. Nikt szerszej relacji z tego spotkania nie napisał, więc pozostaje mi podzielić się reportażem fotograficznym, o który zadbali Andrzeje, Konarski i niżej podpisany.

Andrzej Szczudło

01/20/202201/20/2022

Księga Henrykowska

Zbigniew Zielonka, prozaik, eseista, publicysta oraz scenarzysta telewizyjny.

Za kilka dni, 24 stycznia 2022 r. obchodzona będzie pierwsza rocznica śmierci Zbigniewa Zielonki, prozaika, eseisty, publicysty oraz scenarzysty telewizyjnego. Nas Henrykusów interesuje głównie jako autor powieści historycznej pt. „Księga Henrykowska”. Wydaną w 1979 roku książkę nabyłem już dawno i przetrzymałem na swoim regale do dziś. Niestety nie przeczytałem, co źle świadczy o mnie jako czytelniku, ale … może dobrze jako o osobie aktywnej na różnych polach :). Doceniając wysiłek twórczy autora ufam jednak recenzentom, którzy zdecydowali się przyznać autorowi nagrodę za opis polskiej wsi. (A.Sz.)

Zbigniew Zielonka urodził się 12 sierpnia 1929 roku w Poznaniu. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. W 1974 roku obronił rozprawę doktorską na temat: „Bohaterowie literaccy polskiego średniowiecza X - XII wieku”. Debiutował w 1953 r. Opublikował: „W Jamielnicy sądny dzień” - powieść historyczna (1956), „Jakub Kania” - szkic (1961), „Orły na sarkofagu” - powieść historyczna (1964), „Klucz ziemi” - powieść historyczna (1965), „Ziemia wschodząca” (1973), „Księga Henrykowska” (1979), „Śląsk: ogniwo tradycji: rozważania o historii i kulturze” (1981), „Henryk Prawy” (1982), „Papa Musioł: rzecz o Karolu Musiole i Opolu mieście” (1993), „Geografia życia literackiego polskiego okręgu kulturowego na Śląsku” (1994), „Jakub Kania” (1998).
Za powieść „Orły na sarkofagu” uzyskał nagrodę miesięcznika „Odra”, a nagrodę Ludowej Spółdzielni Wydawniczej (za powieść o wsi polskiej) za „Księgę Henrykowską”. Eseistyczna książka „Śląsk - ogniwo tradycji” została uhonorowana nagrodą miesięcznika „Opole”. Jest także laureatem Nagrody Wojewody Opolskiego oraz Prezydenta Miasta Opola.(www.lubimyczytac.pl )

01/07/202201/07/2022

Odwiedzamy się

Mój kolega z PSNR i imiennik Andrzej Kłaptocz posiadacz ksywki OTTO po szkole zaszył się w swoich stronach. Mieliśmy tylko sporadyczne kontakty, o czym świadczy jego wojskowe zdjęcie w moim albumie.

Zobaczyliśmy się ponownie dopiero w 2008 roku, na największym zjeździe Henrykusów organizowanym przez Tadeusz Keslinkę. Przyjechał ze swoją żoną Barbarą, która, jak się później okazało, też była absolwentką Henrykowa. Spotkaliśmy się tylko na placu przy szkole, bo na udział w oficjalnym balu nie był zdecydowany. Widzieliśmy go tam jak dawniej w szkole, u boku Czarnego Września (Krzysztofa Wójcikowskiego). Czytaj: https://henrykusy.pl/czarny-wrzesien/

Po kilku latach Andrzej docenił szkolne zjazdy i zaczął się pojawiać na prawie wszystkich spotkaniach. My z żoną wybraliśmy się do niego, do Czechowic- Dziedzic, gdzie stale mieszka. W roku 2013 wraz z żoną odwiedził na we Wschowie (fot. poniżej). Od tego czasu był u nas z Basią jeszcze kilka razy.

W ostatnich latach Andrzej Kłaptocz jest najbardziej aktywnym „telefonistą” i „odwiedzaczem”. Kontaktuje się telefonicznie i odwiedza wielu z nas. Dziękujemy! Zachęcamy również innych do tego typu aktywności i integrowania się społeczności szkół, których już nie ma – Henrykusów.

Andrzej Szczudło