Z poczty mailowej:
Z okazji Dnia kobiet, chciałbym złożyć wszystkim Henrykuskom, a może wszystkim Henrykotkom, najserdeczniejsze życzenia; zdrowia i spełnienia marzeń.
(Ech, chciałoby się to święto przeżywać bardziej dynamicznie, jak kiedyś, a tu pozostały życzenia, ciepłe słowa itd. Jakiś czas temu napisałem krótki wierszyk, który chyba oddaje istotę i „grozę” naszej męskiej sytuacji. )
Lamentacja rolnika
Nie dam ci gwiazdki z nieba dziewczyno,Bowiem zwyczajnie mój czas już minął.
Jedynie wierszyk naprędce sklecę,
Potem do kuchni szybciutko lecę.
Tam piję zioła, sprawa intymna.
Więc proszę nie czuj się jakaś winna.
Bo choćbyś nawet, rzecz niepojęta.
Leżała nago wonnym ugorem.
Pachnąc lubczykiem i pożądaniem,
Ja tylko westchnę, czemu mój Boże,
Już nie zasieję i nie zaorzę.
Na marginesie
Cóż Panowie, ciągniemy na oparach testosteronu. Jesteśmy jak stare maszyny rolnicze z zaburzoną funkcją młócenia, porzucone gdzieś w kącie ogrodu przez „Wielkiego Rolnika”. Zastanawiałem się czy mężczyzna w naszym wieku ma co jeszcze, czy może coś jeszcze pokazać kobiecie? Odpowiedz brzmi, tak…K U L T U R Ę! Piotr Skowroński